Krepin kökeni çok eskilere dayanır. Yaklaşık 9.000 yıldır çeşitli şekillerde tüketilmektedir. Krep Avrupa'nın birçok bölgesinde her zaman var olmuştur. Krepin bilinen ilk tarifi 1390 yılı civarında Fransa'da Manger de Paris (Paris Yemekleri) adlı kitapta bulunmuştur. Krep Avrupa'da çok popüler oldu. Bu olguyu kimileri Rönesans'a ve Victor Hugo'nun yemek vakti Sefiller'den biri olma arzusuna bağlarlar. Bu şekilde krepi geliştirmeye ve Krepçi aracılığıyla bu yemeği Avrupa'nın her yerine yaymaya başladılar. Kökeni tartışmalı olsa da, hangisini doğru kabul edersek edelim, şüphesiz ki tarif çok eskidir. Fransızcada krep kelimesi, kıvırcık anlamına gelen Latince crispus kelimesinden türemiştir. İtalyancada bunlara crespelle denir. Başlangıçta sıcak taş üzerinde pişirilen bu yemek, daha sonraları yuvarlak bir sac üzerinde, ateşin üzerinde pişirilmeye başlandı. Kökeninin Hint chapati ekmeği ve Çin kreplerinden geldiğine dair belirtiler var. Ancak krepin ilk kayıtları 1. yüzyılda, De re coquinaria adlı yemek kitabının yazarı olan Romalı gastronom Apicius tarafından yapılmıştır. The Oxford Companion to Food'a (Alan Davidson, Oxford) göre, sıcak bir demir üzerinde pişirilen bu yemekler bal ve karabiberle servis ediliyordu. Ancak İtalyanlar bu uzmanlığın dört yüzyıl sonra doğduğunu ileri sürmektedirler. Le Velmont Krepi - Krepin Tarihçesi 5. yüzyılda Fransız hacılar, Festa della Canderola için Roma'ya akın ettiler. Yorgun ve aç bir şekilde geldiler, ama imanları onları harekete geçirdi. Papa Gelasius, onları memnuniyetle karşılamak için, papalık sarayının mutfağının mümkün olduğunca çok yumurta, çuvallar dolusu un ve litrelerce sütle doldurulmasını emretti. Krep tesadüfen orada doğmuş olmalı. Bu hikâyeye göre, hacılar bu yenilikten hoşlanmışlar ve formülü Fransa'ya götürmüşler. Fransızlar ise tarifin kökeninin kendi toprakları, daha doğrusu ülkenin batısındaki Bretonya olduğunu iddia ediyorlar. Bölge kreplerin doğum yeri olmasa da, kesinlikle en iyi kreplerin yapıldığı yerdir. Breton şehirlerinde sayısız krepçi bulunuyor ve havayı tatlı, narin bir aromayla dolduruyor. Metal plakalar üzerinde ustalıkla yapılmış çok ince krepler. Bölgenin kırsal kesimlerinde ve kentlerinde bu durum yüzlerce yıldır böyle yaşanmaktadır. Fransız Krepi, lezzetini içindeki malzemelerden alan, çok yönlü, hafif ve sağlıklı bir yemektir. Yağ oranının düşük olması sebebiyle sağlıklı bir öğün olarak değerlendirilebilir. Krep, tatlı veya tuzlu, yeni malzemelerle hazırlanabilmesi ve kendini yeniden icat edebilmesi sayesinde her zaman modadır. Her türlü ortama uyum sağlamaya hazır krep, hiçbir zaman modası geçmeyen bir lezzet. Tatlı, tuzlu, acı, büyük, minyatür, katlanmış, sarılmış, açık veya üst üste konulmuş, en çeşitli iç harçlarıyla: doğranmış, rendelenmiş, hamurlu veya kremalı, her zaman hoş karşılanırlar!!! Krep mi, Galette mi, biliyor musunuz? Mutfak profesyonellerinin pek az bildiği bir yiyecek olan krep, kökeni medeniyetin ilk dönemlerine dayanır. Krep yeni bir icat değil, tarihçiler onun milattan 7000 yıl önce ortaya çıktığını gösteriyor! O zamanlar çeşitli tahılların suyla karıştırılıp macun haline getirilmesiyle yapılan ve çok sıcak, düz bir taş üzerinde pişirilen bir yiyecekti. Krep veya galette, 13. yüzyılda Haçlılar tarafından Asya'daki karabuğday tarlalarından getirilerek Bretonya'da ortaya çıktı. Başlangıçta karabuğday unuyla yapılan krep, geçen yüzyılın başlarında beyaz buğday ununun bulunmasıyla bugünkü şeklini aldı. Krepin dünyaya yayılmaya başladığı yer olan Fransa'da karabuğday, oldukça karakteristik bir tada sahip olması ve tuzlu iç harçlarla çok sevilmesi nedeniyle sıklıkla "galette" yapımında kullanılır. Orada buğday unuyla yapılan krepler daha çok tatlılarda ve hamur işlerinde kullanılıyor ama bu bir kural değil.