Krepin kökeni çok eskilere dayanır. Yaklaşık 9.000 yıldır çeşitli biçimlerde yenmektedir. Krepler Avrupa'nın birçok bölgesinde her zaman mevcut olmuştur. Bilinen ilk krep tarifi Fransa'da 1390 civarında Manger de Paris (Paris Yemeği) adlı bir kitapta bulunmuştur. Krep Avrupa'da çok popüler hale gelmiştir. Bazıları bu olguyu Rönesans'a ve Victor Hugo'nun yemek saatlerinde Sefiller'den biri olma arzusuna bağlar. Bu şekilde krepi geliştirmeye ve yemeği bir Krepçi aracılığıyla Avrupa'ya yaymaya başladılar. Tartışmalı kökenine rağmen, hangi versiyonu doğru kabul edersek edelim, hiç şüphe yok: tarif çok eskidir. Fransızcadaki krep ismi, çıtır anlamına gelen Latince crispus kelimesinden türemiştir. İtalyancada bunlara crespelle denir. Başlangıçta sıcak taş üzerinde pişirilirdi ve daha sonra ateşin üzerinde yuvarlak bir demir sacda hazırlanmaya başlandı. Kökeninin Hint chapati ekmeği ve Çin kreplerinde yattığına dair kanıtlar vardır. Ancak kreplerin ilk kayıtları 1. yüzyılda De re coquinaria adlı tarif kitabının yazarı Romalı gastronom Apicius tarafından yapılmıştır. The Oxford Companion to Food'a (Alan Davidson, Oxford) göre, sıcak bir demir üzerinde pişirilen krepler bal ve karabiberle servis edilmiştir. Ancak İtalyanlar, bu spesiyalitenin dört yüzyıl sonra doğduğunu iddia etmektedir. Le Velmont Krepleri - Krepin Tarihi 5. yüzyılda, Fransız hacılar Festa della Canderola için büyük sayılarda Roma'ya geldiler. Yorgun ve aç bir şekilde geldiler, ancak inançlarıyla hareket ediyorlardı. Onları karşılamak için istekli olan Papa Gelasius, papalık sarayının mutfağının mümkün olduğunca çok yumurta, çuvallarca un ve litrelerce sütle doldurulmasını emretti. Krepler orada tesadüfen doğmuştur. Bu hikayeye göre, hacılar yenilikten hoşlanmış ve tarifi Fransa'ya geri götürmüşlerdir. Ancak Fransızlar, tarifin anavatanlarında, daha doğrusu ülkenin batısındaki Bretanya'da ortaya çıktığını iddia etmektedirler. Bölge kreplerin doğum yeri olmayabilir, ancak kesinlikle en iyi krepleri hazırlayan yerdir. Breton şehirlerine dağılmış sayısız krepçi, havayı tatlı ve narin bir aromayla doldurur. Çok ince krepler, metal plakalarda ustalıkla yapılır. Yüzlerce yıldır kırsalda ve bölgedeki şehirlerde bu şekilde tüketilmektedir. Fransız krepleri çok yönlü, hafif ve sağlıklı bir besindir, lezzeti iç malzemesiyle belirlenir. Düşük yağ içeriği nedeniyle sağlıklı bir öğün olarak kabul edilebilir. Krepler, yeni malzemeleri - tatlı veya tuzlu - bünyelerine katarak kendilerini yeniden icat etme yetenekleri sayesinde her zaman modadır. Her türlü arkadaşlığa hazır olan krepler asla modası geçmez. Tatlı, tuzlu, acı, büyük, minyatür, katlanmış, sarılmış, açık veya üst üste bindirilmiş, en çeşitli iç malzemeleriyle: doğranmış, rendelenmiş, hamurlu veya kremalı, her zaman hoş karşılanırlar!!! Krep veya Galette, onları tanıyor musunuz? Çoğu mutfak profesyoneli tarafından hala pek bilinmeyen bir yiyecek olan krep, medeniyetin şafağına dayanır. Krep yeni bir icat değildir; tarihçiler, M.Ö. 7.000 yıl önce ortaya çıktığını göstermiştir! O zamanlar, suyla yoğrulan ve bir macun haline getirilen çeşitli tahılların bir karışımıydı ve daha sonra çok sıcak düz bir taş üzerinde pişiriliyordu. Krep veya galette, 13. yüzyılda Haçlılar tarafından Asya'daki karabuğday mahsullerinden getirilerek Bretanya'da ortaya çıktı. Başlangıçta karabuğdaydan yapılan krep, beyaz buğday ununun gelişi sayesinde geçen yüzyılın başında bugün bildiğimiz şeklini aldı. Krepin dünya çapında yayılmasının doğum yeri olan Fransa'da, karabuğday genellikle galette yapmak için kullanılır, çünkü bu tahılın çok karakteristik bir tadı vardır ve tuzlu dolgularla çok popülerdir. Orada, buğday unuyla yapılan krepler daha çok tatlı dolgularla ve tatlılarla kullanılır, ancak bu mutlaka bir kural değildir.